Bezpieczne preparaty na katar w ciąży to te, które mają tylko naturalny skład, np. solne roztwory z dodatkami olejków eterycznych lub kwasu hialuronowego. Pomagają one oczyścić i udrożnić zatkany nos, ułatwiając przy tym oddychanie. Środki z xylometazoliną i oxymetazoliną (np. Nasivin) są dozwolone dla przyszłych mam tylko Wskazania. Krople Dexoftyal UD są stosowane w celu nawilżenia i regeneracji oczu. Polecane w przypadku podrażnieniu i pieczenia oczu oraz uczucia zmęczenia wywołanego przez czynniki, takie jak: noszenie soczewek kontaktowych, długotrwałe patrzenie w ekran bądź długotrwałe prowadzenie pojazdów oraz klimatyzacja, wiatr 14,29 zł. Produkt apteczny. Cyclo 3 Fort 150 mg + 150 mg + 100 mg, 30 kapsułek. 23,39 zł. Usługa świadczona przez Gemini Apps sp. z o.o. Informacje na temat przetwarzania danych osobowych znajdziesz w Polityce Prywatności, a zasady i warunki świadczenia usługi w Regulaminie. Produkt Luxidropin Baby & Junior, krople do oczu dla dzieci Krople do oczu zawierające składniki, które eliminują suchość oczu, wspomagają procesy regeneracyjne rogówki oraz chronią delikatną powierzchnię gałki ocznej Darmowa Dostawa 🚚 na ponad 500 produktów wybranych marek MASZ PYTANIA. Godziny Pracy INFOLINII. SKŁADANIE ZAMÓWIEŃ: 616 350 020. Pon-Pt: 9.00-17.00. Napisz do nas: tofivet@tofivet.pl. Odbiory osobiste zamówień w godzinach: Krople do oczu na alergię Jednym z najczęściej pojawiających się objawów alergii sezonowej jest stan zapalny spojówek, który mocno dokucza i utrudnia funkcjonowanie. Przy uciążliwych objawach, jak łzawienie, ogólne zaczerwienienie oraz odczuwalne podrażnienie – ulgę mogą przynieść przeciwalergiczne krople do oczu. . Koci katar tylko pozornie wydaje się dość błahą przypadłością. W rzeczywistości choroba wcale nie przypomina łagodnego przeziębienia, a dla kociąt może stanowić śmiertelne zagrożenie. Jakie są przyczyny i objawy kociego kataru? Jak chronić mruczki przed tą chorobą?Przyczyny kociego kataru Koci katar to potoczne określenie ostrego zespołu zakażeń górnych dróg oddechowych występującego u mruczków. Chorobę najczęściej wywołują wirusy: herpeswirus kotów (feline herpeswirus –1 – FHV-1) i kaliciwirus kotów (feline caliciwirus – FCV), które namnażają się w górnych drogach oddechowych. Infekcji wirusowej mogą dodatkowo towarzyszyć zakażenia bakteryjne ( Chlamydophila felis, Bordetella bronchiseptica, Mycoplasma felis). Do zarażenia kocim katarem dochodzi podczas bezpośredniego kontaktu z chorym zwierzęciem i jego wydzielinami (śliną, łzami, wydzieliną z nosa, moczem). Zarażać mogą również bezobjawowi nosiciele. Katar koci szerzy się także poprzez przedmioty (miski, legowiska). Na chorobę szczególnie narażone są zwierzęta przebywające w dużych skupiskach (w schroniskach, hodowlach, na wystawach). Najbardziej wrażliwe na koci katar są kocięta w wieku 6-12 tygodni. Zakażenie górnych dróg oddechowych może doprowadzić u nich do poważnych powikłań (np. utraty wzroku), a nawet śmierci. Chorobie sprzyja stres, osłabienie organizmu i przebywanie w niewłaściwych warunkach bytowych (np. w nieogrzewanych pomieszczeniach zimą). Jakie są objawy kociego kataru? Główne objawy zakażenia górnych dróg oddechowych to: kichanie u kota, śluzowo-ropny wyciek z nosa i worków spojówkowych, oddychanie przez otwarty pyszczek, apatia, osłabienie, senność, utrata apetytu, chrypka, obfite ślinienie się, utrata wagi. Katar u kota może przebiegać również z owrzodzeniami jamy ustnej i rogówki, zapaleniem płuc, kulawiznami, zaburzeniami neurologicznymi. W niektórych przypadkach zarażenie kaliciwirusem prowadzi do rozwoju uogólnionej kaliciwirozy, przy której występują obrzęki skórne, owrzodzenia głowy i kończyn, gorączka, duszności, biegunki. Objawy choroby uzależnione są od zjadliwości katar ma tendencję do nawracania. Zwierzę, które przeszło infekcję, może stać się dożywotnim siewcą wirusa. Objawy choroby u kota mogą okresowo nawracać pod wpływem stresu czy obniżenia odporności. Intensywne wydalanie wirusa następuje zwykle po tygodniu od zadziałania czynnika osłabiającego odporność i może trwać przez kilka tygodni. Koty, będące nosicielami wirusów wywołujących koci katar, są predysponowane do przewlekłego zapalenia jamy ustnej i katar leczenie Jeśli zauważymy u kota niepokojące symptomy choroby, powinniśmy niezwłocznie zabrać go do lekarza weterynarii. Diagnostyka choroby opiera się na wywiadzie lekarskim i testach PCR, które pozwalają zidentyfikować materiał genetyczny wirusów w pobranych wymazach. Szybko podjęte leczenie zwiększa szansę na pełny powrót kota do katar leczy się głównie w sposób objawowy. Dąży się do zminimalizowania dolegliwości występujących u mruczka i wzmocnienia jego układu odpornościowego za pomocą preparatów immunostymulujących, przeciwzapalnych, przeciwgorączkowych, mukolitycznych. Leczenie może obejmować również antybiotykoterapię, która ma zwalczyć wtórne infekcje bakteryjne. Stosuje się zarówno antybiotyki doustne, jak i w postaci maści. Lekarz weterynarii może zalecić także stosowanie kropli do oczu i nosa. Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie. W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej smakowitości. Dobrze sprawdzają się pokarmy półpłynne lub gotowe mokre karmy. Warto podgrzać je przed podaniem. Aby ułatwić kotu rekonwalescencję, należy zapewnić mu spokojne, odosobnione i ciepłe miejsce do wypoczynku. Leczenie wspomaga zwiększenie wilgotności powietrza w pomieszczeniu, w którym przebywa kot. DLA KOTA / KARMA DLA KOTA / MOKRA KARMA DLA KOTA Profilaktyka kociego kataru W profilaktyce kociego kataru kluczową rolę odgrywają szczepienia ochronne. Pierwsze szczepienie wykonuje się u kociąt w wieku 9 tygodni. Kolejną dawkę należy podać, gdy ukończą 12 tygodni. Dawki przypominające aplikuje się z reguły co trzy lata. Jeśli jednak kot jest szczególnie zagrożony chorobą, wskazane mogą być coroczne szczepienia. Szczepić można również zwierzęta, które przeszły już koci katar, aby zabezpieczyć je przed ponownymi infekcjami. Oprócz szczepień w profilaktyce choroby bardzo istotne jest rygorystyczne przestrzeganie zasad higieny i bezpieczeństwa. By nie dopuścić do rozprzestrzeniania się choroby, należy pamiętać o dokładnym myciu rąk i zmianie odzieży wierzchniej po powrocie do domu. Warto regularnie myć kocie miski i prać legowiska. Jeśli w domu choruje jeden kot, trzeba odizolować go od pozostałych zwierząt. Nie wolno pozwalać na kontakt kociąt przed szczepieniami z innymi mruczkami. Nowe osobniki wprowadzane do domu powinny być poddawane 3 tygodniowej kwarantannie. W hodowli do rozrodu należy dopuszczać wyłącznie zdrowe zwierzęta. Warto dbać też o odporność zwierzaków i zminimalizowanie u nich stresu. Koci katar jest przede wszystkim określeniem zbiorczym obejmującym zakaźne schorzenia dróg oddechowych i błon śluzowych u kotów. Jest to zatem zespół objawów wywoływanych przez różne drobnoustroje i atakujących nos, jamę ustną i oczy. Koci katar wywołują różne rodzaje wirusów, a także bakterie i grzyby. Ponieważ obecność jednego rodzaju drobnoustrojów sprzyja kolejnym infekcjom, przez co mogą one występować jednocześnie, a leczenie w każdym przypadku jest bardzo podobne, stosowanie jednego, wspólnego określenia jest w pełni uzasadnione. Zawsze jednak należy wcześniej wyeliminować inne możliwe przyczyny objawów, np. połknięte przez zwierzę źdźbło trawy, kocią astmę, alergię czy nowotwór. Schorzenia dróg oddechowych u kotów stanowią więc zawsze proces, na który składa się wiele czynników. Również same objawy kociego kataru są bardzo złożone, co znacznie utrudnia jednoznaczną identyfikację wywołujących je drobnoustrojów. Objawem choroby może być zarówno łagodny, wodnisty wyciek z nosa jak i ciężkie schorzenia ogólnoustrojowe prowadzące do śmierci. Do najczęstszych objawów zalicza się katar, zapalenie spojówek, zmiany w jamie ustnej, gorączka i zapalenie płuc, a także chrypa i szmery podczas oddychania (jeżeli zaatakowane są górne drogi oddechowe). Czynnikiem wywołującym ów swoisty „zamknięty krąg” jest często infekcja wirusowa. Infekcje takie powodują zmiany chorobowe, obrzęk błon śluzowych, a także sprzyjają wydzielaniu mediatorów zapalenia. Infekcja uszkadza często również zewnętrzną powierzchnię nosa, co sprzyja wtórnym zakażeniom bakteryjnym. Jak już wspomniano, choroba rozpoczyna się z reguły od infekcji wirusowej, którą wywołują najczęściej herpeswirus FHV i caliciwirus FCV, a także nieswoiste adenowirusy, rinowirusy i pneumowirusy. Herpeswirus koci (FHV) jest bardzo nietrwały w środowisku zewnętrznym. Natomiast dzięki stabilności genetycznej jest on znacznie łatwiejszy do wykrycia metodami z zakresu biologii molekularnej (PCR) niż kaliciwirusy. W przypadku infekcji wirusem FHV obserwuje się głównie objawy ze strony układu oddechowego takie jak katar i zapalenie zatok przynosowych połączone z wysiękiem z oczu i nosa, a także zapalenie spojówek i owrzodzenie rogówki. U chorych osobników obserwuje się również duszności i brak łaknienia. Objawy te ustępują z reguły po stosunkowo krótkim czasie, lecz kot pozostaje do końca życia nosicielem wirusa, a infekcja może się uaktywnić pod wpływem stresu. W przypadku infekcji wirusem FHV rzadko dochodzi do powikłań. Niekiedy zmiany w obrębie oka mogą być na tyle poważne, że mogą prowadzić do utraty wzroku. U bardzo młodych kociąt może wystąpić bardzo wysoka gorączka i ogólne osłabienie prowadzące do zgonu zwierzęcia (fading kitten syndrome). W infekcjach wirusem FCV uczestniczą różne szczepy tego wirusa, czego efektem jest znaczna różnorodność genetyczna wirusa. W praktyce oznacza to, iż również zaszczepione koty mogą mieć styczność ze szczepem, na który nie są odporne. Ze względu na różny stopień zjadliwości poszczególnych szczepów również objawy są znacznie zróżnicowane i mogą obejmować brak łaknienia, gorączka, bóle stawów i mięśni. Stosunkowo rzadko obserwuje się zapalenia płuc. Typowemu owrzodzeniu jamy ustnej i dziąseł towarzyszą często infekcje bakteryjne. Częstotliwość występowania infekcji bakteryjnych i grzybiczych przedstawiono na wykresie 1. Tylko w 3,1% próbek nie stwierdzono wzrostu drobnoustrojów. Z 296 próbek nadesłanych do analizy mykologicznej wynik dodatni uzyskano w 8,1% przypadków u kotów i w 23,2% u psów. Stwierdzono, że u kotów w odróżnieniu od psów bardzo rzadko występują zakażenia drożdżami takimi jak Candida sp. (wynik dodatni: koty 1%, psy 12%) (wykres 2). Częstotliwość występowania drożdży Candida sp. (n=269) Inne drobnoustroje wywołujące koci katar to Chlamydophila felis, Mycoplasma felis i Bartonella hensela. Chlamydophila felis jest drobnoustrojem wewnątrzkomórkowym pozbawionym zdolności samodzielnego rozmnażania się i uzależnionym od aktywności enzymów zajmowanych komórek żywiciela. Bakteria ta często towarzyszy zapaleniom spojówki u kotów. Cykl rozwojowy tego drobnoustroju obejmuje fazę wewnątrz- i zewnątrzkomórkową. W trakcie trwania zakaźnej fazy zewnątrzkomórkowej bakteria przeżywa w temperaturze pokojowej zaledwie kilka dni, jednak w temperaturze 4°C może przetrwać nawet miesiąc. Przypuszczalnie występuje kilka różnych odmian Chlamydophila felis o różnej zjadliwości. Drobnoustrój przenoszony jest poprzez bezpośredni kontakt. U niektórych osobników objawy wywoływane przez C. felis mogą utrzymywać się przez kilka tygodni. Mycoplasma felis charakteryzuje się bardzo niską stabilnością poza organizmem żywiciela. Bakteria ta występuje w obrębie błon śluzowych dróg oddechowych i dróg moczowo-płciowych, gdzie przez bardzo długi okres jest w stanie opierać się odpowiedzi immunologicznej zakażonego zwierzęcia. Bakteria ta stosunkowo rzadko wywołuje schorzenia górnych dróg oddechowych, a znacznie częściej zapalenie spojówek i katar. Infekcja zwykle ustępuje samoistnie po 2-4 tygodniach. Jak dotąd nie ustalono, czy mykoplazmy pełnią rolę pierwotnego czy też wtórnego drobnoustroju chorobotwórczego. U kotów izolowano również mykoplazmy M. gatae i M. feliminutum, lecz ich znaczenie kliniczne jest raczej niewielkie. Bartonella to bakterie wewnątrzkomórkowe przenoszone przez pchły i kleszcze. Uważa się, że wywołują one tzw. chorobę kociego pazura u ludzi. W jej przebiegu pojawiają się krosty i obrzęki, a w cięższych przypadkach ogólnoustrojowe powiększenie węzłów chłonnych. U kotów zakażenie rzadko prowadzi do rozwoju choroby. Niekiedy może wystąpić gorączka, bóle mięśni, miejscowo powiększone węzły chłonne, rzadziej objawy neurologiczne, które ustępują jednak już po kilku dniach, rzadziej po kilku tygodniach. Przedmiotem dyskusji jest także udział Bartonella henselae w zapaleniu błony śluzowej jamy ustnej u kotów. Znacznie rzadziej natomiast obserwuje się u kotów infekcje pałeczkami Bordetella bronchiseptica, które u psów są jednym z czynników odpowiedzialnych za tzw. psi kaszel. Objawy infekcji są z reguły łagodne i ustępują po ok. 10 dniach. U młodych kociąt mogą one jednak wywoływać groźne dla życia zapalenia oskrzeli i płuc. Pałeczki Bordetella z reguły nie przeżywają zbyt długo w środowisku zewnętrznym. Transmisja odbywa się poprzez kontakt bezpośredni lub drogą kropelkową. Zdiagnozowanie infekcji bakteryjnej umożliwia badanie laboratoryjne, wymaz z gardła lub z oka. Przed rozpoczęciem leczenia należy sporządzić antybiogram, który pozwoli na ściśle ukierunkowane wyeliminowanie konkretnych infekcji towarzyszących. Wykrywanie infekcji wirusowych, a także obecności chlamydii i mykoplazm odbywa się metodą PCR. W tym celu przy pomocy suchej wymazówki lub specjalnej szczoteczki (Cytobrush) pobiera się wymaz ze spojówki lub gardła, który następnie wysyłany jest bez podłoża do analizy. Przed pobraniem materiału należy usunąć śluz lub ropę z danego miejsca, a wykonując wymaz mocno docisnąć wymazówkę do miejsca pobrania, gdyż tylko w taki sposób możliwe jest pozyskanie dostatecznej liczby komórek. Badanie oferuje znaczne korzyści z praktycznego punktu widzenia, w szczególności pod kątem terapii. Duże znaczenie ma fakt, czy mamy do czynienia z infekcją pojedynczą czy złożoną, co jednoznacznie potwierdzają badania przeprowadzone na podstawie wymazów z gardła pobranych od grupy zwierząt (wykres 3). Zakłada się, że w hodowlach i schroniskach, gdzie ponad 40% kotów wykazuje objawy choroby, należy się liczyć ze znaczną prewalencją nosicieli podklinicznych. W trakcie leczenia kociego kataru należy zapewnić zwierzęciu czyste i cieple otoczenie z dopływem świeżego powietrza. Warunkiem skutecznego leczenia jest sumienność i higiena. Oprócz leczenia miejscowego maściami zawierającymi antybiotyk, np. tetracyklinę lub gentamycynę, które należy stosować codziennie i tak często jak jest to możliwe przez co okres najmniej trzech tygodni, w przypadku zakażeń drobnoustrojami Chlamydophila, Mycoplasma i Bordetella konieczne jest systemowe leczenie antybiotykowe. *patrz wyjaśnienie na końcu artykułu Niestety leczenie azytromycyną i amoksycykliną/kwasem klawulanowym nie pozwala na wyeliminowanie czynnika chorobotwórczego. Leczenie antywirusowe jest znacznie trudniejsze, gdyż powoduje poważne skutki uboczne i jest stosunkowo drogie. W przypadku infekcji wirusem FHV zaleca się krople do oczu z gancyklowirem (Virgan®). Preparatem zalecanym w leczeniu systemowym u kotów jest famcyklowir (Famvir®) w dawce ¼ tabletki 125 mg na każde 5 kg masy ciała kota 1 lub 2 razy dziennie, natomiast w żadnym wypadku nie wolno stosować acyklowiru ani rybawiriny. Innym lekiem podawanym w infekcjach wirusowych jest lizyna (500 mg, 2 razy dziennie, doustnie). Lek ten zmniejsza biodostępność argininy hamując w ten sposób proces replikacji wirusa oraz zmniejszając siłę ewentualnych nawrotów. Stosowanie ludzkiego lub kociego interferonu z reguły nie przynosi pożądanego rezultatu, jednak rozcieńczony roztwór do iniekcji może być stosowany doustnie oraz do zakraplania oczu. Opisywano pozytywny wpływ aplikacji w takiej formie. W przypadku kotów, u których dodatkowo mamy do czynienia z alergią, można stosować leki antyhistaminowe, np. loratydynę. Bardzo ważna jest również właściwa opieka, regularne oczyszczanie oczu i nosa, podawanie dostatecznej ilości płynów, a w razie potrzeby także podawanie cyproheptadyny (0,5 mg/kg, 2 razy dziennie) lub diazepamu (0,1 mg/kg, dożylnie) w celu stymulacji łaknienia. W przypadku bolesności w wyniku zapalenia błon śluzowych jamy ustnej i dziąseł zaleca się niesteroidowe leki przeciwzapalne. Zaleca się również stosowanie leków rozrzedzających śluz oraz inhalacje. W tym celu zwierzę należy umieścić w pojemniku transportowym przykrywając pojemnik kocem wraz z inhalatorem. Doustnie można także podawać pseudoefedrynę (1 mg/kg), a także stosować krople do nosa dla dzieci oczyszczające drogi oddechowe. Szczepienia przeciwko FHV i FCV stosuje się rutynowo od dawna. Jednak ze względu na stały wzrost populacji kotów w Niemczech nie ma praktycznie możliwości zaszczepienia wszystkich zwierząt. Szczepienie przeciw FHV z pewnością zapewnia dostateczną odporność, lecz nie chroni przed bezobjawowym nosicielstwem. Immunizacja przeciw FCV jest bardzo trudna ze względu na dużą zmienność szczepów wirusa. Szczepionki nie gwarantują niestety pełnej ochrony przeciw nowym czy też przeciw bardziej agresywnym szczepom. Szczepić należy jednak również koty, które przeszły koci katar, o ile obraz kliniczny pozwala na zaszczepienie. Od kilku lat dostępne są również szczepienia przeciw Chlamydophila Felis i Bordetella bronchoseptica, lecz nie są stosowane rutynowo. *Proponowane metody leczenia wg Eule/FU Berlin i Scherk, JFMS, Vol 12,7, 2010 W domu należy zapewnić kotu suche, ciepłe miejsce bez przeciągów, a także usuwać zwierzakowi wydzielinę sklejającą nos i powieki. Troskliwa opieka nad kotem w takich przypadkach zwykle przynosi pozytywne rezultaty i koci katar ustępuje dość szybko. Jak pozbyć się kociego Kataru? W zwalczaniu przyczyn i objawów kociego kataru najczęściej stosuje się: krople z antybiotykiem do oczu – ich zadaniem jest likwidowanie ognisk bakteryjnych umiejscowionych w oczach i powodujących pojawianie się ropnej wydzieliny i opuchlizny. Zakraplanie oczu stosuje się kilka razy dziennie w równych odstępach czasu. Jakie są lekarstwa na katar? Nie ma lekarstwa na koci katar. Jednakże możesz w tym czasie trzymać swojego ulubieńca w bardziej komfortowych warunkach, zapewniając mu ciepło i lecząc objawy choroby. Lekarz weterynarii może przepisać krople do oczu lub maść na zapalenie spojówek. 3 Dlaczego Katar wywołany jest przez Katar? Koci katar wywołany jest najczęściej przez dwa rodzaje wirusów: herpesvirus (FHV-1) oraz calicivirus (FCV). W odpowiednim zdiagnozowaniu tej dolegliwości pomoże ci lekarz weterynarii. Diagnozę może postawić na podstawie objawów lub też może pobrać wymaz z gardła kota i wysłać go do laboratorium. Jak pomóc kotu choremu na koci katar? Przemywanie okolic nosa i oczu pozwala usunąć wydzielinę. Warto też przeprowadzać inhalacje ułatwiające zwierzętom oddychanie. W związku z tym, że koci katar często przebiega z utratą apetytu, choremu kotu należy podawać skoncentrowaną kamę, o intensywnym zapachu i wysokiej smakowitości. Czym leczyć katar u kota? Jak leczyć koci katar? Leczenie opiera się głównie na wspomaganiu organizmu kota w walce z wirusem poprzez leki stymulujące działanie jego układu odpornościowego, a także w przypadku wtórnych infekcji bakteryjnych istnieje konieczność podawania antybiotyków. Jak dlugo się leczy koci katar? Katar koci najczęściej trwa około 10 dni. Jednak w przypadku słabszych osobników lub młodych kociąt może występować nawet przez kilka tygodni. Najważniejsze by nie lekceważyć objawów i jak najszybciej rozpocząć leczenie, aby zapobiec powikłaniom. Czy koci katar sam przejdzie? „Koci katar” jest w większości przypadków chorobą uleczalną, choć u młodych kociąt, na skutek powikłań, może kończyć się śmiercią. Czynniki infekcyjne (wirusy) znajdują się w wydzielinach z nosa, gardła i worków spojówkowych, a także w moczu i kale. Czy można się zarazić od kota kocim katarem? Czy koci katar czy jest zaraźliwy dla ludzi? Koci katar nie jest groźny dla człowieka. Nie może się zarazić tą chorobą od kota. Wirusy kociego kataru są niebezpieczne tylko i wyłącznie dla kotowatych. Czy zaszczepiony kot może zachorować na koci katar? Kociemu katarowi częściowo można zapobiegać, wykonując szczepienia profilaktyczne. Zaszczepiony kot, nawet jeśli dojdzie do zakażenia, dzięki zwiększonej odporności chorobę przechodzi łagodniej. Z czego inhalacje dla kota? Ważne jest regularne dokarmianie pacjenta oraz higiena i mycie okolic oczu i nosa. Niejednokrotnie ulgę kotu przynoszą odpowiednie inhalacje (z soli fizjologicznej czy majeranku) oraz odciąganie wydzieliny z jamy nosowej (np. dziecięcą gruszką). Jaki antybiotyk dla kota na koci katar? O czym warto pamiętać Autorzy zaobserwowali, że doksycyklina lub amoksycylina z kwasem klawulanowym, podawane doustnie, są dobrymi lekami pierwszego rzutu u kotów przebywających w schroniskach i wykazujących objawy ze strony górnych dróg oddechowych. Czy koci katar jest groźny dla człowieka? Wbrew swojej niepozornej nazwie koci katar jest bardzo niebezpieczną chorobą zakaźną. Nieleczony prowadzi do poważnych powikłań – od utraty wzroku aż po śmierć zwierzęcia. Ile kosztuje szczepionka na koci katar? Średni koszt to około 30 zł za jedną dawkę, jednak cena może się różnić w zależności od regionu. Do poważnych kocich chorób można zaliczyć zapalenie jelit i nosówkę, określaną także jako koci katar. Dlatego tak ważne jest szczepienie, które powinno być wykonane zawsze, jeżeli zwierzę wychodzi na dwór. Czym się objawia koci katar? Podstawowymi objawami, które dotyczą obu rodzajów wirusów, są kichanie, wypływ z nosa, obfite ślinienie się pianą, łzawienie oczu oraz zapalenie rogówek z postępującymi owrzodzeniami w razie zbyt późnego rozpoczęcia leczenia. Z czasem pojawia się też kaszel, który jest efektem spływającej go gardła wydzieliny. Czas czytania: 6 minuty Koci katar to pojęcie służące do określenia infekcji górnych dróg oddechowych, spowodowanej przez wirusy. Jak zdiagnozować chorobę u kota? Czy należy bać się kociego kataru? Dowiedz się, co musisz wiedzieć, by móc chronić swojego kota! Infekcje górnych dróg oddechowych u kotów – co musisz wiedzieć? Infekcje układu oddechowego są dość powszechnym problemem u kotów. Choroby dotykają głównie zwierzęta przebywające w dużych skupiskach, takich jak schroniska, hodowle i kolonie dzikich kotów. Takie infekcje powodowane są przez: wirusy,bakterie,grzyby lub pierwotniaki. Lekarze weterynarii dysponują szczepionkami, które zmniejszyły częstość występowania poważnych chorób układu oddechowego u kotów. Ale niestety nie wyeliminowały wysoce zaraźliwych patogenów, które je wywołują. Choroba może dotyczyć górnych i/lub dolnych dróg oddechowych. Objawy mogące świadczyć o infekcji to: wydzielina z oczu lub nosa,kichanie,kaszel,zapalenie spojówek,owrzodzenie jamy ustnej,osłabienie oraz brak apetytu. W rzadkich przypadkach koty mogą mieć problemy z oddychaniem. Nazwa „koci katar” to określenie jednego z rodzajów infekcji dróg oddechowych, sugerujące nieszkodliwą przypadłość, gdy tymczasem jest to poważna choroba charakteryzująca się wysoką śmiertelnością. Przyczyną kociego kataru są kaliciwirusy lub herpeswirusy. Jak przebiega choroba? Koci katar to niepozorna nazwa poważnej choroby! Herpeswirus – przebieg zakażenia Zakażenie herpeswirusem, znane u kotów jako wirusowe zapalenie nosa i tchawicy, jest chorobą zakaźną powodowaną przez herpeswirusa typu 1 (FHV-1). Jest on specyficzny gatunkowo i powoduje infekcje tylko u kotów domowych i dzikich. FHV jest główną przyczyną chorób górnych dróg oddechowych u kotów oraz najczęstszą przyczyną zapalenia spojówek. Kaliciwirus kotów – ważne fakty Kaliciwirus kotów (FCV) należy do rodziny wirusów Caliciviridae i rozprzestrzenia się w populacji kotów domowych i dzikich. Co ważne, wirus dość łatwo mutuje. Prowadzi to do powstania kolejnych szczepów, przed którymi nie ochronią aktualnie dostępne szczepienia. Szczepy kaliciwirusa różnią się od siebie stopniem ciężkości choroby, którą powodują. Większość z nich odpowiada jedynie za przejściowe i łagodne objawy. FCV pojawia się najczęściej w środowiskach, w których przebywa wiele kotów. Ryzyko zachorowania najwyższe jest więc w schroniskach i hodowlach, gdzie według szacunków aż 25–40 procent kotów może być nosicielami wirusa. Jak przenosi się koci katar? Kot zostaje zarażony wirusem kociego kataru poprzez bezpośredni kontakt z cząsteczkami wirusa. Wirus znajduje się w ślinie oraz w wydzielinach z oczu i nosa zarażonych kotów. Infekcja pojawia się, gdy podatne na zachorowanie zwierzę wejdzie w kontakt z zarażonym kotem lub z przedmiotami (np. miskami z jedzeniem i wodą), które zostały skażone cząsteczkami patogenów. Kaliciwirus przenosi się także drogą aerogenną, czyli poprzez kropelki aerozolu, które rozprzestrzeniają się, gdy chory kot kicha. Co ciekawe, testy laboratoryjne wykazały również obecność wirusa w moczu, kale i krwi. Kaliciwirus przenosi się, gdy chory kot kicha. Pamiętaj, że ludzie, którzy zajmują się zarażonymi kotami, mogą nieumyślnie przenieść FCV lub FHV-1 na zdrowe zwierzęta! Jeżeli leczysz swojego kota, unikaj kontaktu ze zwierzętami znajomych! Jakie są objawy kociego kataru? Typowe objawy kociego kataru obejmują: kichanie,gorączkę,osłabienie,osowiałość,przekrwienie błony śluzowej nosa,zapalenie spojówek,nadmierne mruganie,powiększone węzły chłonne,spadek apetytu,mrużenie oczu i wypływ wydzieliny z oczu i nosa. Pojawiające się wypływy są początkowo zwykle przejrzyste i wodniste, następnie przechodzą w gęste i ropne. W niektórych przypadkach wirus może powodować także zapalenie rogówki prowadzące do jej owrzodzenia. Kaliciwirus może powodować chorobę ogólnoustrojową, a wtedy doprowadza do: obrzęku głowy i kończyn,owrzodzeń,wypadania włosów w okolicy nosa, oczu i uszu. Dodatkowo błony śluzowe w jamie ustnej i skóra w uszach mogą stać się żółtawe z powodu uszkodzenia wątroby. U chorych kotów mogą występować krwawienia w przewodzie pokarmowym i pod skórą. Ile trwa koci katar? Gdy kot zostanie zarażony kocim katarem, objawy choroby zwykle pojawiają się w ciągu 2–5 dni (jest to tak zwany okres inkubacji choroby). Co ważne, w tym czasie kot może już zarażać kolejne osobniki. W większości przypadków infekcja trwa 10–20 dni od pojawienia się objawów. Wszystkie koty zakażone herpeswirusem stają się jego nosicielami. U większości kotów występuje forma utajona, co oznacza, że wirus pozostaje w organizmie zwierzęcia w nieaktywnej formie. Stres i choroba mogą jednak spowodować reaktywację wirusa i wystąpienie objawów chorobowych. Co ciekawe, nie wszystkie koty z reaktywowaną infekcją mają typowe objawy. Natomiast wszystkie stanowią zagrożenie dla innych kotów ze względu na wydalanie wirusa. Czy można ustrzec się kociego kataru? Koci katar najszybciej rozprzestrzenia się w dużych skupiskach kotów. Są na niego narażone szczególnie koty młode oraz starsze, a także zwierzęta z obniżoną odpornością (np. koty z FIV lub FeLV). Istnieje jednak profilaktyka! Na rynku weterynaryjnym dostępne są szczepionki przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi kotów! Pierwszą dawkę można podać kotu po ukończeniu przez zwierzę 8 tygodnia życia. Druga dawka wypada po 3–4 tygodniach od pierwszej, a dla pewności warto podać ostatnią iniekcję szczepionki po ukończeniu 16 tygodnia życia. Dawki przypominające podaje się początkowo co roku, a u starszych zwierząt można przejść na doszczepianie co mniej więcej 3 lata. Możesz zaszczepić kota przeciwko herpeswirusowi oraz kaliciwirusowi. Koci katar – leczenie i diagnostyka Koci katar diagnozowany jest na podstawie charakterystycznych objawów oraz komercyjnych testów. Laboratoria weterynaryjne wykrywają zakażenie kocim katarem na dwa sposoby: hodując wirusa,za pomocą badania PCR. Oba testy są skuteczne, choć ich wyniki należy interpretować na podstawie obserwacji z badania klinicznego. Wiele kotów ma pozytywny wynik, nawet gdy wyglądają na zdrowe! Jest to spowodowane wcześniejszą ekspozycją na wirusa, dlatego pozytywny wynik nie zawsze wskazuje, że przyczyną problemu jest np. kaliciwirus. Fałszywie dodatnie wyniki pojawiają się także po niedawnych szczepieniach. Leczenie kociego kataru jest zawsze uzależnione od objawów klinicznych i problemów, które wykazuje konkretny pacjent. Infekcję obejmującą oczy można leczyć np. lekami aplikowanymi miejscowo. Na koci katar stosuje się: antybiotyki (w celu kontroli wtórnych infekcji bakteryjnych np. u kociąt),podawanie kroplówek,niesterydowe leki przeciwzapalne (obniżają gorączkę oraz zmniejszają ból jamy ustnej),suplementację L-lizyną, aminokwasem, który może pomóc zmniejszyć nasilenie choroby,niektóre probiotyki, które mogą mieć wpływ na skrócenie czasu trwania choroby. Jak walczyć z kocim katarem w domu? Koci katar zwykle można leczyć w domu, a wizyty u lekarza weterynarii połączyć z odpowiednią pielęgnacją chorego zwierzęcia! Co możesz zrobić? Kotu z zatkanym nosem może pomóc nawilżanie powietrza! Możesz kilka razy dziennie zabierać zwierzę do parnej łazienki na 10–15 zminimalizować podrażnienia spowodowane wypływami z oczu i nosa, warto wycierać wydzielinę wilgotną jamy ustnej oraz osłabiony węch mogą spowodować brak apetytu. Serwuj swojemu pupilowi silnie pachnące, miękkie i smakowite posiłki! By poprawić aromat, możesz delikatnie podgrzać karmę. Pamiętaj, że jeżeli Twój kot nie chce jeść przez dwa lub trzy dni, konieczna jest koty należy odizolować od innych osobników. Dzięki temu unikniesz dalszego rozprzestrzeniania się choroby. Czy moja rodzina jest zagrożona? Zakażenie górnych dróg oddechowych występujące u kotów jest zakaźne tylko dla innych przedstawicieli gatunku. Pamiętaj jednak, że niektóre z nich mogą być spowodowane lub powikłane przez bakterie, które bywają zaraźliwe dla ludzi. Zawsze przestrzegaj dobrych praktyk higienicznych ­i dokładnie myj ręce po kontakcie z chorym kotem. Koci katar to poważna choroba, która wyniszcza organizm zwierzęcia! Przebieg choroby doprowadza do spadku apetytu, silnego osłabienia, bólu, a nawet trudności w oddychaniu. Nigdy nie lekceważ objawów infekcji u swojego kota. Lekarz weterynarii pomoże zdiagnozować istotę problemu i wprowadzi właściwe leczenie. Myj ręce po kontakcie z chorym kotem. autor: lek. wet. Agnieszka Górecka Leki na katar - krople, aerozole, tabletki ( ilość produktów: 163 ) Klienci często zadają nam pytanie o skuteczne leki na katar. Możliwości jest wiele, a wszystko zależy od tego, czy przyczyną niedrożności dróg oddechowych jest katar bakteryjny, czy może alergiczny. W naszej ofercie znajdziecie Państwo leki na katar w bardzo wielu wariantach. Dobrym wyborem mogą być zarówno tabletki na katar, spray do nosa lub ziołowe krople na katar. Jak skutecznie leczyć katar? Bez względu na przyczynę, nieżyt nosa zawsze wiąże się z zaburzonym codziennym funkcjonowaniem. Bóle głowy, niedospanie i pogorszone samopoczucie sprawiają, że tylko jedna myśl nieprzerwanie pojawia się w naszej głowie: jak się go pozbyć? Skuteczne leczenie kataru wiąże się z prawidłowym jego oczyszczaniem i higieną. Należy używać chusteczek jednorazowych, dzięki czemu unikniemy ponownego kontaktu z drobnoustrojami, które pozostają przy korzystaniu z chusteczki bawełnianej. Nie czyścić obu dziurek jednocześnie i zbyt intensywnie poprzez mocne dmuchanie. Stosuj regularnie preparaty na katar oraz nawilżaj śluzówkę nosa. Pamiętaj też o regeneracji, czyli o odpoczynku. Jakie są rodzaje kataru? Leczenie kataru musi być dostosowane do jego rodzaju oraz czynnika wywoławczego. Wyróżniamy następująco: katar infekcyjny, katar alergiczny zwany także katarem siennym, katar zatokowy, katar naczynio - ruchowy. Każdy z powyższych rodzajów kataru może przyjmować trzy formy intensywności i nasilenia - ostry, podostry bądź przewlekły. Krople i tabletki na katar do oczyszczania górnych dróg oddechowych, czyli skuteczne leki na katar Przykładowo leki na katar w postaci sprayu to dobry pomysł na oczyszczenie zatkanych dróg oddechowych, natomiast tabletki na katar dobrze stosować, jako suplement diety podczas leczenia przeziębienia. Należy jednak pamiętać, że dobre krople do nosa lub tabletki na katar, to takie, które są odpowiednio dopasowane do rodzaju przypadłości. To właśnie dlatego warto dokładnie zapoznać się ze sposobem działania i dawkowania leku lub skonsultować decyzję z lekarzem specjalistą. Jesteśmy przekonani, że w asortymencie apteki internetowej uda się Państwu znaleźć skuteczny lek na katar, który pozwoli w szybkim czasie oczyścić górne drogi oddechowe.

krople do oczu na koci katar